Ο Τάφος με την ευωδία

H αγάπη για τα αρώματα ξεκίνησε από την αρχαία Αίγυπτο.
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, το 1922 όταν ανοίχθηκε ο τάφος του Τουταγχαμών από τον αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ, σκόρπισε στην ατμόσφαιρα μια υπέροχη ευωδία που παραξένεψε τους σκαπανείς, αλλά ταυτόχρονα τους μάγεψε.
Η ευωδιά προέρχονταν από κύφι, το πλέον διάσημο άρωμα των αρχαίων Αιγυπτίων, το οποίο παράγονταν από 16 διαφορετικά συστατικά και ήταν πρόσφορά στον θεό Ρα.
Οι Αιγύπτιοι εφάρμοζαν στο σώμα τους ως άρωμα, κανέλα με μέλι, ένα ακόμα πρωτόλειο άρωμα της εποχής.

Αρωματο…απαγόρευση

Τα αρώματα στην αρχαιότητα είχαν την μορφή λαδιού και γαλακτωμάτων σώματος.
Το ενδιαφέρον είναι ότι δικαίωμα χρήσης αυτών είχαν μόνο οι πλούσιοι και όχι τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Στην πορεία του χρόνου η απαγόρευση αυτή έπαψε να υπάρχει.
Το κόστος ωστόσο των αρωμάτων παρέμενε σε υψηλά επίπεδα, που πολλές φορές προσέγγιζε το κόστος του χρυσού ή άλλων πολύτιμων λίθων.

Η κλέφτρα υπηρέτρια

Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι τα αρώματα είχαν θεϊκή προέλευση.
Σε πολλά κείμενα της αρχαιότητας διαβάζουμε ότι οι θεοί όταν έκαναν την εμφάνισή τους, άφηναν πίσω τους μια ευωδιά.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα αρώματα τα δημιούργησε η θεά Αφροδίτη, τις μυστικές συνταγές της οποίας έκλεψε μια υπηρέτριά της και τις έδωσε στους ανθρώπους.

Μωάμεθ: «Κάντε μπάνιο και βάζετε αρώματα»

Για τους Μουσουλμάνους του 6ου αιώνα, η χρήση αρωμάτων ήταν υποχρεωτική, αφού θεωρούνταν υποχρέωση της θρησκείας τους.
Μάλιστα, ο Μωάμεθ έλεγε ότι το μπάνιο και η χρήση αρωμάτων είναι υποχρεωτικά κάθε Παρασκευή για όλους τους άντρες.
Υπόσχονταν δε στους πιστούς ότι ο Παράδεισος, που θα πάνε μετά θάνατον, θα έχει την πιο όμορφη ευωδία την οποία δεν είχαν μυρίσει όσο ζούσαν.

Εκκλησία: «Τα αρώματα χαλαρώνουν τα ήθη»

Στην περίοδο των Σταυροφοριών, οι Σταυροφόροι έφερναν από τις Ινδίες και την Κίνα ξεχωριστές πρώτες ύλες για αρώματα.
Παράλληλα, μετέφεραν στους τόπους τους και τους τρόπους παραγωγής αυτών.
Οι αλχημιστές δε, θεωρούσαν ότι τα αρώματα μπορούσαν να διώχνουν τις επιδημίες, που δεν ήταν και λίγες εκείνη την εποχή.
Η εκκλησία ωστόσο ήταν κατά της χρήσης των αρωμάτων.
Θεωρούσε ότι η χρήση τους χαλάρωνε τα ήθη και προμήνυε σεξουαλικές πράξεις.
Πίστευε παράλληλα ότι τα αρώματα χρησιμοποιούνταν σε τελετές μαύρης μαγείας.

Παρίσι: Το σπασμένο μπουκάλι και το «sold out» του τριαντάφυλλου

Στη Γαλλία, στα τέλη του 19ου αιώνα ένα «ατύχημα» έγινε η αιτία το άρωμα τριαντάφυλλο να γίνει διάσημο.
Και παράλληλα να κάνει πλούσιους δύο δημιουργούς μιας συγκεκριμένης τεχνοτροπίας του.
Τον Φρανσουά Κοτί και τον Ζακ Λαλίκ.
Οι δύο αυτοί έμποροι άνοιξαν αρωματοπωλείο στο Παρίσι.
Μία μέρα ένα μπουκάλι που περιείχε το συγκεκριμένο άρωμα έπεσε στο πάτωμα, έσπασε και πλημμύρισε το κατάστημα με την ευωδιά του.
Όσοι έμπαιναν στο κατάστημα μαγεύονταν από την ευωδιά αυτή και το αγόραζαν.
Την ίδια ημέρα πούλησαν 500 μπουκάλια του αρώματος αυτού.